کد مطلب:36565 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114

در یك سو خداوند عظیم، جلیل، رفیع، دست نیافتنی، صاحب همه قدرتها و مالك موت و حیات و بیماری و عافیت ایستاده است و در سوی دیگر بنده ی حقیر، كم توان و پرحاجت. این بنده در برابر چنان خدایی چه حالی باید داشته باشد؟ با چه اهدافی عملا و قلبا باید عمر خود را سپری كند؟ كدام عبودیت شایسته چنین ربوبیتی است؟ امیرالمومنین (ع) پاسخ می دهند كه شایسته چنان ربوبیتی كوشیدن در طاعت و ترسیدن از عقوبت و خشم او می باشد. در اینجا دو سوال مهم مطرح می شود كه شایسته بحث دقیق است: نخست آنكه آیا نفس بزرگی خداوند و كوچكی بنده نوعی طاعت و التزام به امر و نهی آن موجود رفیع و بزرگ را ایجاب می كند یا نه؟ به عبارت دیگر، آیا چنان مقدمه ای چنین نتیجه عملی را ایجاب می كند یا نه؟